Hoe zorgen we ervoor dat onze drie kinderen closer worden?

Als ondernemer in hetgeen kinderen divers laten horen praat ik vaak met ouders die worstelen met hoe hun kinderen met elkaar omgaan. Ze vragen zich af: "Hoe kunnen we zorgen dat onze kinderen echt een hechte band krijgen?". Die vraag gaat eigenlijk dieper: we zien onze kinderen door een bepaalde bril, vaak zonder dat we het doorhebben. En die bril beïnvloedt wat we van ze verwachten en hoe we met ze omgaan.

Hoe onze blik op kinderen de boel beïnvloedt

Wat we vaak niet doorhebben, is hoe ons beeld van onze kinderen - gevormd door onze eigen opvoeding, cultuur, en wat 'normaal' gevonden wordt - invloed heeft op hoe zij met elkaar omgaan. Dat beeld kan juist zorgen voor spanning, waardoor de band tussen broers en zussen sterker wordt of juist zwakker.

Spanningen in het gezin

In mijn werk zie ik dat de verwachtingen die we hebben, vaak zorgen voor spanningen tussen de kinderen:

Vergelijken: "Waarom kun je niet even netjes opruimen zoals je broer?" Dit lijkt misschien onschuldig, maar het zorgt ervoor dat kinderen elkaar gaan zien als concurrenten in plaats van teamleden. Niet handig dus.

Labelen: "Onze oudste is de slimme, de middelste de creatieveling, en de jongste de clown." Klinkt misschien lief bedoeld, maar die labels kunnen kinderen vastzetten in een rol. Het maakt het moeilijker voor ze om te laten zien wie ze echt zijn.

Tegenstellingen die de sfeer verpesten

We hebben vaak bepaalde ideeën over wat belangrijk is in gedrag of eigenschappen, en die ideeën kunnen de boel verstoren:

Sterk vs. zwak: Dingen zoals doorzettingsvermogen en assertiviteit vinden we vaak belangrijker dan bijvoorbeeld gevoeligheid of rust. Kinderen voelen dat feilloos aan en gaan elkaar ook zo beoordelen.

Succes vs. proberen: In een wereld waar prestaties vaak voorop staan, vieren we vooral successen. Maar we vergeten vaak de inspanning achter het resultaat. Daardoor kijken kinderen soms alleen naar elkaars prestaties en niet naar wie ze echt zijn.

Hiërarchieën die nergens op slaan

In gezinnen ontstaan vaak bepaalde hiërarchieën, niet omdat ze logisch zijn, maar omdat we die als ouders onbewust in stand houden:

Leeftijdsregels: "Jij bent de oudste, dus jij moet het goede voorbeeld geven." Klinkt logisch, maar het legt onnodig veel druk op de oudste, wat voor scheve gezichten kan zorgen.

Talent boven alles: Als we één kind vaak complimenteren voor z’n talenten (sport, school, muziek), ontstaat er een soort pikorde op basis van wat wij als ouders belangrijk vinden. Dat kan afgunst en onzekerheid veroorzaken bij de anderen.

Oké, maar hoe gaan we hier mee verder?

Dus, hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze kinderen wél een sterke band opbouwen? Hier zijn een paar dingen die ik in mijn werk (en als ouder) echt waardevol vind. Lees ze en bewaar ze achterin je gedachten als ideeën tot handelen waarmee je gewoonten draait mèt je kinderen: 

1. Onderzoek je eigen ideeën

Denk eens na over wat je onbewust belangrijk vindt. Welke eigenschappen waardeer je het meest? Heb je onbedoeld hiërarchieën gecreëerd? Als je dit herkent, kun je eraan werken. Benoem ze hardop en zie hoe kinderen reageren op dit 'nieuwe' inzicht.

2. Waardeer verschillen, zonder te vergelijken

Zie wat elk kind uniek maakt, maar gebruik dat niet als meetlat voor de ander. Zeg bijvoorbeeld: "Wat ben jij geduldig met dat puzzeltje" in plaats van "Jij bent veel geduldiger dan je broer."

3. Laat ze uit hun 'vaste' rol kruipen

Bied kansen om je kinderen nieuwe kanten van zichzelf (en elkaar) te laten ontdekken. Misschien blijkt de 'grappenmaker' ook heel zorgzaam te zijn, of de 'slimme' ook avontuurlijk. Geef ze de ruimte om te verrassen.

4. Samen dingen doen, zonder wedstrijdelement

Organiseer dingen waarbij samenwerken belangrijker is dan winnen. Denk aan een familiewandeling met een speurtocht, samen koken zonder dat iemand de 'chef' hoeft te zijn, of een knutselproject waar iedereen een bijdrage aan levert. 

5. Leer ze zich in elkaar te verplaatsen

Laat je kinderen bij een meningsverschil elkaar verdedigen. Dus in de schoenen van de ander stappen en van daaruit het verhaal vertellen. Dit helpt ze om empathie te ontwikkelen en te zien dat er niet één waarheid is.

Kijken met een frisse blik

Als je je bewust wordt van hoe je naar je kinderen kijkt en het effect hiervan op hun band, kun je dingen veranderen. Je creëert een omgeving waarin ze een echte, oprechte band met elkaar kunnen opbouwen. Geen gedoe met rollen of verwachtingen, maar gewoon elkaar leren waarderen zoals ze zijn.

Ik zie in mijn werk vaak dat als ouders deze inzichten toepassen, er frisse wind gaat waaien: minder spanning, minder competitie, en meer ruimte voor echte connectie tussen broers en zussen.

Herken je iets uit jouw eigen situatie? Zijn er dingen die je misschien anders zou willen doen? Deel je gedachten hieronder in de reacties of kom eens langs voor een gesprek!