“Ik hou van ouderschap zolang het ouderschap is waar ik van hou” – Met Cruijff het gezin in
Johan Cruijff zei ooit:
“Ik hou van werken zolang het werken is waarvan ik hou.”
Het klinkt simpel – en dat is het ook, als je durft te luisteren.
Cruijff had de gave om met een paar woorden een wereld van betekenis te openen. Zijn liefde voor het spel ging altijd samen met een diep besef van verbondenheid, eenvoud en gevoel. Het is precies dat besef dat we ook in opvoeding nodig hebben. Ouderschap is geen taaklijst, het is een spel – een spel van verbinding, vertrouwen en verwondering.
Een opvoedkundige vertaling:
“Ik hou van ouderschap zolang het ouderschap is waar ik van hou – de momenten van verbinding, groei en liefde.”
Niet het perfecte rooster of de georganiseerde uitjes blijven kinderen bij, maar de momenten waarop jij écht even bij hen was. Wanneer jij naast hen zat, luisterde, lachte of even niets zei. Als het kind mag merken: jij bent hier… met mij.
LotteLaatLos
Lotte, tien jaar, hield van tekenen. Aan tafel, op de grond, in bed – overal lagen papiertjes, kleurpotloden, krabbels. Haar vader, Mark, was een gedreven ondernemer met een volle agenda. Hij wilde het goed doen voor zijn gezin, maar vergat soms dat ‘goed’ niet altijd ‘druk’ betekent.
Op een avond kwam hij thuis, moe, met zijn hoofd nog half in zijn werk. Aan tafel zat Lotte, verdiept in een tekening. “Wat ben je aan het doen, schat?” vroeg hij.
“Ik maak een tekening voor jou,” zei ze. “Dit ben jij, dit ben ik, en hier wandelen we samen in het park.”
Het raakte hem. Niet alleen de tekening, maar de stilte die erop volgde. Het besef: dit moment, dit is wat telt.
Mark legde zijn laptop weg, pakte een potlood en zei: “Mag ik meedoen?”
Die avond tekenden ze samen. Geen targets, geen deadlines – alleen Lotte, Mark en een wereld vol kleur. Toen ze naar bed ging, fluisterde Lotte: “Dit was de leukste avond ooit.”
Cruijff zou gezegd hebben:
“Als je niet kan winnen, zorg dan dat je niet verliest.”
In opvoeding betekent dat: verlies de verbinding niet. Want daarin ligt je grootste winst.
Praktijkvoorbeelden – Ouderschap als spel van liefde en aanwezigheid
Leeftijd 2 jaar – De toren en de lach
Een moeder helpt haar peuter een blokkentoren bouwen. De toren valt om. Hij lacht. Zij ook. Ze bouwen opnieuw. En opnieuw. Want daar zit het plezier – niet in het resultaat, maar in het samen doen.
Leeftijd 6 jaar – De taart en de trots
Een vader bakt een taart met zijn dochter. De keuken is een rommel, maar haar glimlach is goud waard. Ze proeft en zegt: “We zijn een goed team!” Hij proeft meer dan taart – hij proeft trots.
Leeftijd 14 jaar – Het veld en het vuur
Een moeder zit op de tribune bij de voetbaltraining van haar zoon. Ze juicht zachtjes. Niet omdat hij scoort, maar omdat ze zijn ogen ziet glinsteren van passie. Daarna praten ze, niet over winnen, maar over plezier.
Leeftijd 20 jaar – Een wonderlijke natuur
Een vader loopt door het bos met zijn studerende dochter. Ze vertelt over haar plannen. Hij luistert. Geen adviezen, geen oordeel – alleen ruimte. En trots. Omdat ze zichzelf durft te zijn.
Tot slot – De stem van het kind
In elk van deze verhalen hoor je het kind zeggen: Zie mij. Doe mee. Wees er.
Dat is wat ouderschap vraagt: niet méér doen, maar bewuster zijn. Zoals Cruijff het veld overzag met één blik, zo kunnen ouders het leven van hun kind zien – als ze durven stil te staan.
Want opvoeden is tegelijkertijd ingewikkeld, complex en eenvoud.
Of, zoals Johan het zou zeggen:
“Simpel voetballen is het moeilijkst dat er is.”
En dat geldt ook voor ouderschap.
Reactie plaatsen
Reacties