Vrijheid, (n)iets is als vanzelfsprekend

Met kinderen samen vieren we vrijheid, niet als bezit maar als opdracht

Er is een kind dat zich afvraagt waarom er ineens overal vlaggen hangen.
“Is het feest?”
Een ander antwoordt: “Misschien omdat we bevrijd zijn.”
“Maar… we zijn toch niet opgesloten geweest?”
En daar, precies daar, ontvouwt zich het belang van samen herdenken én vooruitdenken.

Zwolle viert deze dagen 80 jaar herwonnen vrijheid. Een viering waarin het verleden onze voeten leert om toekomstbewust te lopen. Niet in de tred van vanzelfsprekendheid, maar in de pas van aandacht, betrokkenheid en een open oor voor wie nog geen woorden heeft maar wél geluid maakt.

De stem van het kind is ontmantelend én bevrijdend

Wanneer kinderen vragen stellen, doen ze iets fundamenteels: ze bevragen wat wij vaak voor lief nemen. Ze leggen bloot dat vrijheid geen toestand is, maar een relationeel gebeuren. In hun verwondering, in hun 'waarom', schuilt het vermogen om patronen te ontmantelen die wij misschien niet meer doorzien.

Vrijheid is dus geen bezit. Het is niet iets dat we hébben, maar iets dat we doen. Iedere dag opnieuw. In de opvoeding, in het onderwijs, op het sportveld, aan de keukentafel. Het vraagt moed om de stem van kinderen niet alleen te horen, maar ook te laten meebouwen aan de samenleving. Hun stemgeluid bevrijdt ons uit structuren waarin we soms zelf gevangen zitten zonder het te beseffen.

Dankbaar terug én verantwoordelijk vooruit

We danken hen die hun leven gaven voor onze vrijheid. Voor het recht om te denken, te spreken, te groeien. Dat dank je niet met stilte, maar met stem. Dat eer je door ruimte te maken voor verschil, voor meervoudigheid, voor stemmen die afwijken van het bekende.

Opgroeien in vrijheid betekent ook leren dat vrijheid geen vrijblijvendheid is. Het is een oefening in verbondenheid, in rekening houden met elkaar, in ruimte maken voor het verhaal van de ander. Of die ander nu jong is of oud, nieuwkomer of geboren Zwollenaar, stil of luidruchtig.

Een parade van verbinding

Daarom is het zo krachtig dat de supportersvereniging van PEC Zwolle het initiatief nam tot een vlaggenparade. Niet alleen omdat het visueel zo indrukwekkend is, maar vooral omdat het laat zien hoe een gemeenschap zich in beweging zet. Samen, zichtbaar, dankbaar. Een vlag is een symbool — maar de handen die hem dragen vertellen het echte verhaal: van verbondenheid, van verantwoordelijkheid, van hoop.

Laten we dus met de kinderen samen verder opvoeden.
Luisteren naar hun vragen.
Ruimte geven aan hun verbeelding.
En durven zien dat zij ons bevrijden van wat wij normaal zijn gaan vinden.

Want (n)iets is als vanzelfsprekend.

Met dank aan de supportersvereniging van PEC Zwolle — jullie parade maakt verschil.